Brandhout (2)

Belofte maakt schuld. Dus zal ik maar beginnen met die in te lossen. De laatste tijd worden er nogal wat stokjes mijn richting uitgegooid. Nu de winter voorbij is hoef ik geen brandhout meer dus zal ik ze maar bewaren om er mijn eten met te roosteren.

Goed, levensnoodzakelijke dingen.
Lucht heb ik inderdaad nodig. En waar ik woon is er geen gebrek aan zuivere lucht dus geen geklaag aldaar. Op heldere dagen, en dat zijn er nogal wat, kan ik een dertigtal kilometer ver zien,propere lucht in overvloed.

Mijn medebewoonster. Jaja, ik zie U al allemaal fronsen, denken en grinniken. “Levensnoodzakelijke dingen!! zonder vrouw kan je leven!” Klopt, zonder vrouw kan ik leven, maar zonder haar niet. Als we na zeventien jaar op een berg vertoeven elkander nog niet afgemaakt hebben is het omdat we niet zonder elkaar kunnen.

Vreet. Ja zonder bijtijds iets in mijn mond te duwen zou ik wel doodvallen vermoed ik, wat zeg ik? Dat weet ik! Nu heb ik nog nooit de proef op de som genomen en als alles goed blijft gaan zal ik dat ook nooit doen. Wat voor soort vreet? Alles. Ik kook graag dus geen honger alhier. Ik eet van inktvis tot gebakken aardappelen met appelmoes. Erwten met fijne reepjes spek en fijngesnipperde gebakken ajuin. Tortilla de patatas. Stoverij zonder lever. Vol-au-vent, wel van mijn eigen kippen. Scharreleieren zonder dioxine. Hier op 1750 meter hoogte heb ik nog geen dioxine bespeurd. Als ik naar België kom, wat heel zelden is, vreet ik mij een week ziek aan frikadellen, frieten overgoten met stoverijsaus en mayonnaise, prépare, champion a lá greque en andere haut cuisine.

Job. Goh, wat moet ik daar op antwoorden? Ik vreet zo nu en dan wel eens iets uit wat geld opbrengt als zelfstandige. Neen, geen illegale dingen. Een paar vertalingen en ontwerpen van websites. Meer moet dat niet zijn. Veel heb ik niet nodig. En als ik halverwege de maand zie dat ik voldoende centen heb om het uit te zingen tot aan het einde van de maand schrijf ik en laat ik het werken voor wat het is.

Woonst. Daar is al voor betaald aan de vorige eigenaar. Netjes op tijd, iedereen tevree. Voldoende plek voor ons allen. Meer moet dat niet zijn.

Auto. Ja daar beschikken wij ook over. Zo een 4×4 om hier op onze berg niet voortdurend over de keien te schuren en bij winterse buien niet vast te zitten. Ook een motorfiets behoort tot ons vehikelpark. Kwestie van nu en dan een beetje uit te waaien.

PC. Om te kunnen bloggen, naar het nieuws te kijken, vunzige fotootjes te downloaden,etc.. Ah, natuurlijk om zo nu en dan op te werken ook. Chatten doe ik nooit, msn is mij onbekend en onbemind.

Mijn rust. Levensnoodzakelijk. Ik kom soms verschillende dagen mijn kot niet uit voor zes of zeven uur ’s avonds omdat ik daar geen behoefte aan heb. Meestal schrijf ik. Dan ga ik hier regelmatig in het lokale barretje een paar pinten achterover slaan of naar het voetbal kijken. Simpele, eerlijke en vooral rechtuite mensen. Wat niet wil zeggen dat daar ook wel klootzakken tussen zitten maar dat valt allemaal wel mee. Niet iedereen loopt hier voortdurend krampachtig zijn niet bestaande intelligentie tentoon te te spreiden.

Kleren. Een paar jaar geleden is mijn vader overleden en heb ik gans zijn zwik maar mijn berg opgesleurd. Mijn moeder kocht hem altijd mooie kleren dus zit ik gebeiteld voor een aantal jaren. Mijn medebewoonster koopt nu en dan ook wel iets. Ikzelf heb de laatste twintig jaar geen kleren gekocht of gekozen omdat het mij simpelweg niets zegt. Soms voel ik zelfs afgunst als ik mensen zie genieten van hun kledij.

Mocht U nog iets willen weten, vraag maar op. Of ik antwoord is natuurlijk een ander paar mouwen.

Was getekend